Oktober 2006

2006-Oktober


bivacco valpelline okt 2006 007.jpg bivacco valpelline okt 2006 019.jpg bivacco valpelline okt 2006 024.jpg bivacco valpelline okt 2006 031.jpg bivacco valpelline okt 2006 033.jpg bivacco valpelline okt 2006 039.jpg bivacco valpelline okt 2006 044.jpg bivacco valpelline okt 2006 047.jpg bivacco valpelline okt 2006 048.jpg bivacco valpelline okt 2006 063.jpg bivacco valpelline okt 2006 080.jpg bivacco valpelline okt 2006 087.jpg bivacco valpelline okt 2006 097.jpg bivacco valpelline okt 2006 112.jpg bivacco valpelline okt 2006 113.jpg bivacco valpelline okt 2006 114.jpg bivacco valpelline okt 2006 115.jpg bivacco valpelline okt 2006 116.jpg bivacco valpelline okt 2006 120.jpg

Klik hier voor een korte film gemaakt door Jacco en Arjen op de plek van het bivak

Een werkgroepje, van dit keer 2 personen en een hond, vertrekt op zondag 15 oktober 2006 bij het krieken van de dag voor een werkbezoek naar Italië.
Later op de dag, na een voorspoedige reis, komen Arjen, reisgenoot Jacco Stuitje en diens hond Patti, veilig aan in Bionaz.
Ze nuttigen de avondmaaltijd in het nieuwe restaurant, tegenover het gemeentehuis. De kastelein praat honderduit en op de schouw prijkt nog steeds de promotiekaart van het project.

Op maandagochtend, aan het ontbijt, worden Arjen en Jacco verrast met telefoon van Armando die diezelfde ochtend nog wil afspreken. Om 10 uur zijn ze in het gemeentehuis en maken daar kennis met Mme Vanda Barrailler die het project van Armando lijkt te hebben overgenomen.

De burgemeester laat weten dat de ambtenaar van La Région d'Aoste (de Regio) de globale ontwerptekeningen graag wil zien om deze eventueel nog aan te passen alvorens de definitieve tekeningen door de architect gemaakt zullen worden. Ook vertelt hij dat één van de eisen van de Regio, die financieel gaat deelnemen, is dat minimaal 50% van de opbouw uit hout moet bestaan. In verband met het publieke geld dat in dit project wordt gestopt zal na de presentatie van de tekeningen aan 2 of 3 aannemers gevraagd worden een offerte te doen waaruit een keuze gemaakt gaat worden. Het is bij de uitvoering van een dergelijk project in Italie eerder regel dan uitzondering dat daar een grote groep vrijwilligers aan mee werkt. En zo hadden we het ons ook voorgesteld.
De burgemeester zal onze tekeningen hoogstpersoonlijk introduceren bij en uitleggen aan de directeur van de Regio. Hij belooft voor ons zijn best te zullen doen.

Na het onderhoud met de burgemeester en Mme Barrailler, loopt het werkgroepje onder een blauwe hemel naar Pra de Dieu en de bouwlocatie. Een mooie tocht. Jammer genoeg zijn de herfstkleuren, door het aanhoudende zomerse weer, nog niet in volle pracht.
Aangekomen op de bouwlocatie wordt het grondvlak van de hut met touw afgespannen en hierbij blijkt dat de rug net breed genoeg is...

Dinsdagochtend pakken Arjen en Jacco in voor een tocht naar Bivacco Penne Nere (2.730m), op de schouder van de Becca di Viou. Volgens de gidsen hebben zij de bouwspecificaties en financiële gegevens van deze hut gekregen. Ter vergelijking wordt het bivak helemaal bekeken en opgemeten. Eigenaar van Bivacco Penne Nere is de plaatselijke club van "Chasseurs de Montagne".

De volgende ochtend hangt de bewolking dik in het dal maar bij het bivak is het zicht nog goed. Zonder hond (omdat er een klimpassage in de tocht zou zitten; hetgeen onwaar blijkt) wordt de top van de Becca di Viou (2.859m) bereikt.

 Daarna terug naar het bivak en vervolgens naar het dal dat nog steeds in dichte mist gehuld is.
In het café in Valpelline lopen de heren Sergio Petey tegen het lijf. Sergio is, naast berggids, ook aannemer en zegt toe als (welliswaar betaalde) kracht mee te gaan om het fundament te bouwen. Hij heeft veel ervaring en connecties voor materiaal en gereedschappen en schetst al snel de werksituatie boven.
Later in de week spreekt de burgemeester zijn enthousiasme uit over het feit dat Sergio zijn hulp heeft toegezegd. Volgens Armando is hij een hele goede, zowel als gids als werknemer.

Die avond is het reisgezelschap te gast bij de familie Gaillard in Fénis. Maurizio heeft ook Pietro en diens vrouw gevraagd om te komen. De tocht door het zwaar mistige Valpelline is geen pretje maar de maaltijd en gezellige sfeer weten dat goed te maken...

Op donderdagochtend stond een tocht met officiële delegatie op het programma. De bouwlocatie zou daarbij officieel worden bepaald en opgemeten met GPS. De mist is echter te snijden en daarnaast is er ook nog regen voorspeld. De tocht wordt afgeblazen...

De technicus van de gemeente is enthousiast over ons ontwerp en zoekt in dossiers. De locatie ligt in ieder geval buiten de gevarenzones en hij zoekt naar regels waardoor ons ontwerp mogelijk niet zou kunnen voldoen. Hij vindt: niente!
Rest ons ons vertrouwen in handen van de burgemeester te leggen en de beslissing/goedkeuring van de Regio af te wachten...

Het plan moet voor eind maart 2007 worden ingediend om het nog in datzelfde jaar gerealiseerd te krijgen. De eerder gedane financiële toezegging van minimaal 60% van de kosten, geldt ook voor 2007. Het daaropvolgende jaar moet je maar weer afwachten dus wil de burgemeester er druk achter zetten.

De bouw zou zomer 2007 moeten plaatsvinden. Voorlopig gaan we ervan uit dat in juni het fundament gemaakt gaat worden.

Het maken van het fundament is, van de hele operatie, de grootste klus waarbij de meeste handen nodig zijn. De geschatte bouwtijd voor de hut zelf is twee dagen en daarna komt nog het afwerken.

Voor vrijdagmiddag staat een afspraak gepland met Luca Frutaz van houtbouwbedrijf Chenevier. Vanwege het mindere weer besluiten Arjen en Jacco, na een kort bezoekje aan het gemeentehuis van Bionaz, om vervroegd naar Chenevier te gaan en daarna direct door te rijden naar Nederland.

Luca laat weten dat ons project voor Chenevier economisch gezien niet echt interessant is maar dat hij er toch tijd in stopt omdat het een berghut betreft. Een berghut met internationaal karakter!

's Nachts om 12.45 uur is het gezelschap weer in Zaltbommel. Maar Jacco is nog niet thuis... de volgende ochtend gaan hij en hond Patti per trein verder naar Groningen.


Conclusie van dit bezoek: Pas als de beslissing over het ontwerp is genomen kan architect Stephaan Maas serieus aan het tekenen. Arjen houdt daarover nauw contact met de burgemeester. Maar al met al zit er wel schot in de zaak. Volgend jaar staan wij samen op die berg en bouwen we daar een bivakhut!