Nieuws

Oktober 2018: Jacco & Guusje op Werkbezoek

Oktober 2016

Oktober 2016

Schrijver Roberto Dini heeft een prachtig boek in het Italiaans uitgegeven over bijzondere hutten en bivacco's in de alpen. 
Bivacco Chentre Bionaz heeft 2 mooie pagina's:

Juni 2016

Op 18 Juni hebben Nicholas Chentre en Arjen Bakermans de Luserny bedwongen.
Hier een fotoverslag. 

1.  Bivacco Chentre Bionaz met verse vlaggen voor een nieuw seizoen. Welkom
allemaal!
2.  Een bijzondere gast in ons bivak: Christophe Profit uit Chamonix. Hij is
razend enthousiast over osn bivak en de Luseney!
3.  Christophe vindt het een eer om met me op de foto te mogen. Het moet
niet gekker worden!
4.  Samen met Nicholas Chentre op weg naar de Col voor een beklimming van de
Luseney (3504m, AD en tot 50graden steil ijs).
5.  Op weg naar de Col de Luseney.
6.   In de Noord-Oost wandvan de Luseney komen we in de mist.
7.   In de Noord-Oost wand van de Luseney.
8.  We naderen de top.
9.  Mijn tochtgenoot Nicholas Chentre op de top van de Luseney. Het is 8.00
uur.
10. Arjen op de top.
11. Nicholas met een warm bakkie op de top.
12. Arjen op de top.
13. Nicholas op de top.
14. Gezien vanaf de top Luseney richting Matterhorn en Monte Rosa.
15. Gezien vanaf de top richting Gran Paradiso en La Grivola.
16. Gezien vanaf de top richting Monte Rosa.
17. Gezien vanaf de top richting het Valpelline en de Mont Blanc.
18/19/20. Afdaling via de NO graat.
21. Uitzicht bij afdaling door de laatste sneeuwgoot op ons bivak.

Maart 2016

Samen met BivaccoSupporter van het eerste uur Jules Rosheuvel is Arjen deze maand op Sneeuwschoentocht naar de hut geweest. Een verslag:

"De dag vóór onze aankomst had het nog
gesneeuwd in de bergen. Maar de drie dagen dat we daar waren was het geluk
met ons: blauwe hemel, alleen maar zon elke dag. Na een inlooptocht naar het
Valpelline getogen voor een stevige tocht door verse sneeuw. We hebben er
bijna twee maal zo lang over gedaan als onder zomerse omstandigheden. De
redenen: natuurlijk de losse verse sneeuw op de oude toch al dikke laag die
hoger gekomen steeds dikker werd, er was werkelijk geen pad noch spoor te
vinden wat ondanks mijn 20ste bestijging van de route lastig werd in een
stukje waardoor ik tijfelde of we nog goed zaten.... maar dat zat gelukkig
achteraf allemaal wel goed, een van mijn sneeuwschoenen brak en hebben we in
twee dagen 3x moeten repareren en natuurlijk..... waren we niet optimaal
geaclimatiseerd.  Vanwege de ingeschatte sneeuwconditie in het couloir
direct onder de hut besloten we dit maal via de rechterzijde van het blok
waar het bivak op ligt naar boven te klimmen. In de zomer een lastig los
blokken terrein maar nu met de sneeuw een directe lijn naar boven.
Aanhoudend steil maar niet zo sterk als in het couloir. Tijdens het laatste
stuk loop je dan met zicht op de hut vrij vlak naar het colletje.
Voor Jules was het weliswaar niet de eerste keer op de locatie maar toen
stond er nog geen bivak (april 2007). Het was voor hem een grote wens en een
bijzonder moment het bivak nu eens met eigen ogen te zien en er te kunnen
slapen. In de rugzak diverse lekkernijen om het ons geriefelijk te maken en
een set aanvullend serviesgoed, gesponsord door Ton Notermans uit Roermond.
Bij aankomst eerst een berg sneeuw weghakken en graven vóór de deur open
kon. Binnen is alles prima schoon en opgeruimd. Dat is goed thuiskomen!
Direct heerlijk in het zonnetje buiten op het bankje wachten tot de sneeuw
gesmolten is voor thee en soep. Wat een fantastische plek is dit! Zo melden
ook zeer vele bezoekers aan het bivak in het huttenboek. Erg leuk om
allemaal te lezen!
Het blijkt binnen in de hut die avond nog lang aangenaam te blijven na de
opwarming door de zon (10 graden tov -2 met wind buiten!). Dat voelt dan
echt aangenaam aan als je van buiten komt, hoe gek dat ook klinkt.
Na een goede nacht (met af en toe stiekem een oogje naar buiten waar de maan
het besneeuwde landschap bescheen) zijn we 's morgens tegen 8 uur vertrokken
naar de Mont Dzalou. De huisberg van het bivak. Tot op de Col Dzalou
volledig in de schaduw met koude tenen. Het is - 7 graden.  Maar dan schijnt
er warme zon op ons en klimmen we in wat gemengd terrein naar de top waar we
prachtig zicht hebben onder een blauwe hemel op het Valpelline, Lago Place
Moulin en de vierduidenders daarachter.  Het is windstil, 15 graden en
volledig stil. Wat een mooie dag!

In het dal aangekomen zijn we nog wat paketten kaarten gaan afleveren op
diverse adressen. Was weer leuk om iedereen verrast te zien kijken dat we
zomaar ineens daar waren. Leuk contact!"

Oktober 2015:

Op 25 september heeft het Bestuur de Stichting Bivacco Valpelline officieel opgeheven.
Omdat alle gestelde doelen zijn bereikt heeft het bestuur besloten om de stichting op te heffen.
Het bestuur heeft haar laatste vergadering gehouden met een fantastische maaltijd verzorgd door Lia Scheltenaar en natuurlijk een goed glas. Ons project is hiermee klaar en we kunnen terugzien op een fantastische ervaring die naast de hut veel vriendschap en verbondenheid heeft opgeleverd.

We houden de website met alle geschiedenis en informatie de komende jaren in de lucht en de site zal ook ververst en aangevuld blijven worden met al uw reacties, foto's en reizen naar Italië. 

DE VRIENDEN VAN BIVACCO VALPELLINE danken alle betrokkenen: de vrijwilligers, de sponsoren, de NKBV. de Berggidsen van Valpelline, de arbeiders in Italie, familieleden en vrienden voor alle bijdragen in woord, daad of geld, steun, aandacht, enthousiasme en bijdragen.

ALLE DONATIES zullen ten goede blijven komen aan het in stand houden van ons bijzondere bivak.

September 2015

Deze zomer kreeg onze hut Hoog Bezoek uit de Verenigde Staten: Erik en Nelly Roffelsen van het bedrijf spirotherm, dubbel sponsoren van onze hut.  Ze zijn speciaal voor een bezoek aan ons bivak vanuit Amerika in europa hun vakantie komen vieren.

Hier zien we ze in het onderkomen dat mede door hen is mogelijk gemaakt:

 

Ook nog een mooie foto van Riccardo Tercelli ("fantastic bivacco! Grazie Mille" :

Augustus 2015

Arjen is in Augustus weer in het Valpelline geweest en heeft samen met Ton Notermans, sponsor van de hut, ons bivak geïnspecteerd. Eerst de foto's, dan een kort verslag:

 

"Het pad naar het bivak is wederom (nog) beter bewegwijzerd middels meer geel en diverse steenmannen. Boven gekomen worden we verwelkomd door ruim 20 bezoekers: 2 Italianen uit
Aosta en een 20tal koeien! Goed dat dat hek er staat! Het tapijt voor de
ingang is vernieuwd en beter vastgelegd. De opstap is met stenen gemetseld!
Binnen ziet het er nog uit als nieuw, behalve de electra dan..... nog steeds
geen licht helaas. We zijn alle draden bij langs gegaan en hebben ons best gedaan een conclusie te
trekken en dat is dat de accu al enige tijd aan vernieuwing toe is.

Weer mooie verhalen in het boek van gezinnen met kinderen, klimmers en
nieuwsgierigen, vol lof en bewondering! Lof aan ons allen dus! De vlaggen
waren kapot. Nieuwe NL vlag opgehangen en de Valdostaanse zo goed mogelijk
gerestaureerd en beter opgehangen. De mast is te klein. Er liggen nog lange
palen achter de hut maar had niet de juiste (lange) boren bij me om gaten te
borenen ook geen dopsleutels enz. Voor een andere keer. Er komt veel kracht
op die mast met vlaggen en dat moet goed vast gezet worden. In het kratje
binnen lagen nog wel wat lange houtdraadbouten. Verder wat waterflessen mee genomen want er begon zich weer een verzameling te vormen. De hut was keurig achter gelaten. Dak is prima!"

Oktober 2014:

Loslopende koeien eisen toegang tot de hut!

 

 

Arjen Bakermans volbracht afgelopen oktober het jaarlijkse inspectiebezoek met mede-inspecteurs Tom en Joep. In een fikse sneeuwbui goed omhoog gekomen en tot hun verrassing stond er een mooi hek voor de hut. Er blijken dit jaar koeien los rond te lopen die tot in het voorportaal gescheten hadden en de sluiting van de deur geforceerd.

De burgemeester van Bionaz Armando Chentre is gelukkig in actie gekomen tegen het brute melkvolk en heeft voor stevig hekwerk met smalle doorgang voor de hut laten maken en een grote hendel op de deur die goed af te sluiten is. Koeien kunnen nu niet meer aan de voorzijde bij het gebouw komen en ook voor kinderen vindt Armando dit veiliger. De electra deed het helaas niet zo goed meer maar wordt komend voorjaar volledig herzien. Armando is zeer actief geweest in de gemeente met allerlei faciliteiten en is enorm blij met het bivak en
de grote aanloop daar. Het huttenboek is zeker driekwart vol en is fantastisch om door te lezen. Veel nederlanders, ondanks de slechte zomer van 2014.
Iedereen vol lof, verwondering en enthousiasme. Er is ook iemand die zich
afvraagt waarom er geen kluisje hangt om een donatie te doen..... de site
geeft daar toch mogelijkheden voor! In het dal en ook langs ons pad staan
sinds dit jaar  grote luxe borden die gefinancierd zijn door Europa waarop
namen van de Alpages staan, uitleg over natuur en geschiedenis. Ook de
almhut van Pra de Dieu heeft zo'n bord gekregen. De wandeling is nu ook
optimaal bewegwijzerd met diverse aanvullingen in de vorm van grote
steenmannen waarvoor Armando opdracht heeft gegeven. Met de wind en
sneeuwval buiten was het binnen heerlijk! Leek wel of er een kachltje aan
was.... Dit is op zo'n moment echt een schuilplaats, refuge en met een warme
ambiance. Een heerlijk thuiskomen voor iedereen. Met andere woorden:
Arrivederci al bivacco!

Oktober 2013: 

In de herfstvakantie hebben Arjen Bakermans, Tom Baetsen en Joep Baetsen de reis naar het Valpelline ondernomen. Een mooie kans om het nieuwe dak te inspecteren! Lees het verslag van de reis, en alle foto's. Hier een selectie:

2013-Oktober

Hierbij een verslag van ons bezoek aan Aosta en met name ons bivak. In de eerste plaats een zeer warme dank aan de familie Gaillard die ons een hele week onderdak verleend heeft. Bijzonder gezellig, lekker samen gegeten daar, de meteo kunnen raadplegen en nog een dag samen naar Gianni's hut in de Piemonte geweest om te klimmen.

Bij aankomst in Aosta lag er om te beginnen in Bionaz (dalbodem) 40 cm sneeuw. Vers gevallen. Leek een aantal dagen onmogelijk hoge tochten te maken maar vanaf woensdag keerde het tij en volgeden er mooie warme dagen waardoor de sneeuwlaag toch redelijk snel dunner werd. Niettemin werd een beklimming van een makkelijke top als de Tresenta (3609m) een helse klus door het sneeuwpak. Onder een blauwe hemel een mooie ervaring! Omdat met name het Valpelline sterk door de sneeuwval was getroffen hebben we tot de laatste dag gewacht met een tocht naar het bivak. Op woensdag een orientatiedag in het dal en alle mensen daar die ik inmiddels ken bezocht en gesproken en de situatie mbt de sneeuw eens bekeken ivm de planning. Verder is het nieuwe apartementenhuis van Alberto Barailler (aannemer die de opdracht aan F gaf, schoonzoon van Alina) inmiddels klaar en in gebruik genomen. We hebben er een rondleiding gehad en waren zeeeeer onder de indruk van dit sfeervolle gebouw! Het telt vier kamers met tweepersoonsbed met eigen badkamer in traditionele vormgeving en afgewerkt door pa Barailler en de broer van Daniele (zie onder) die een voortreffelijke timmerman blikjt te zijn met oog voor detail en oude houtkonstrukties. Een aanwinst voor het dal. Iedereen die ik daar in het dal heb gesproken liet weten dat er enorm veel (meer) nederlanders in Valpelline waren geweest afgelopen zomer. Het was opmerkelijk drukker dan voorheen wat men toch ook met name toeschrijft aan de populariteit van de wandeling naar ons bivak. Het dal begint te leven, zo wordt gezegd!

Die woensdag nog een eindje verderop naar de verbouwing van Daniele gaan kijken. Daniele is de waard van Crète Sèche die sinds een jaartje een oud huis aan het verbouwen is waar 6, 2-persoonskamers in zullen komen met eigen badkamer en verder een restaurant dat ook voor los publiek toegankelijk is. Zijn broer zal ook hier zijn kunde en liefde voor het hout laten zien als het zover is. Het ligt op het eind van een klein weggetje naar links tussen Bionaz en La Ferrera waar onze wandeling start. Mooi uitzicht op het dal vanaf daar. De site en naam van het huis is nog in ontwikkeling maar heb beloofd dat ie vermeld zal worden.

Zaterdag stond het bivak op het program. Na de zware dag op de besneeuwde Tresenta kwamen we wat traag op gang en er stond een afspraak om 17.30 uur bij burgemeester Armando Chentre thuis. Prachtige wandeling naar het bivak. Oversteek bij de beek is duidelijker geworden met grote steenmannen en meer geel. In de sneeuw stonden al sporen van voorgangers en gelijk met ons liep een familie uit Milaan omhoog.... dat minstens 3x per jaar naar ons bivak loopt! Ze boden zelfs aan wat spullen voor ons naar boven te brengen en bouwden samen achter het bivak nog een heuse sneeuwpop! Kerstsfeer in oktober!

 

Het gebouw is wat van kleur verschoten maar is verder in zeer goede conditie, binnen en buiten. Het dak is degelijk gemaakt en er zijn binnen ook geen vochtige plekken gevonden. Als eerste de wekker gezet om onze afspraak met armando niet te vergeten..... het was zo lekker warm en mooi daar...... Vlaggenmast van het hek gehaald en drie nieuwe vlaggen eraan. Ziet er weer heerlijk fris en bewoond uit! De lijst van de deur heeft nooit goed gezeten. Joep heeft met zijn mes een stukje hout weggesneden en de lijst helemaal kunnen aansluiten en vastgezet. Daarna heb ik rondom de deur afgekit met silicone zodat de OSB geen water meer op kan zuigen ivm inwaaiende sneeuw en regen.  Voor de balustrade had ik 15 cm lange schroeven meegebracht omdat de balken er toch regelmatig vanaf hangen. Die zitten nu muurvast. Ondertussen heeft Tom (vader van Joep) zich als interieurverzorger uitgeleefd maar wil de volgende keer toch graag een stofzuiger meenemen naar boven!  Snel nog een paar fotos van al die prachtige reacties in het boek gemaakt. Fantastisch dat er zoveel mensen en ook zoveel nederlanders van deze plek en dit gebouw komen genieten! En dan naar beneden glibberen en rennen om op tijd bij de burgemeester van Bionaz te zijn. Die had zich goed voorbereid met een gedekte tafel met diverse lekkere hapjes. Een warm welkom! Een geanimeerd gesprek over diverse zaken en uitingen van dankbaarheid naar onze stichting voor een bijzonder gebouw dat daar nu in zijn gemeente staat waar zoveel mensen op af komen..

 

September 2013:

Mei-Juli 2013: 

Nieuwe foto's van bezoekers:

Kijk snel in het fotoboek:  Fotoboek

September 2012: Sponsorbezoek..

Ton en Carolien Notermans van Buitensport en kampeerzaak Ton Notermans zijn net terug van een reis naar het Valpelline. Zij hebben alle keukenspullen gesponsord. Omdat ze het graag eens zelf wilden zien is Arjen met ze mee gegaan. Het was een mooie week met in de tweede helft ook lekker zomerweer. Er zijn nog wat extra bekers en kommen door hen in de keuken achtergelaten. Na een druk seizoen ziet het er allemaal nog uitstekend uit. Er blijkt nu toch ook op het eind van het seizoen iedere dag water in het beekje achter de hut te stromen. Zo tussen 14.00 en 16.00 uur hoor en zie je het water komen en het is bruikbaar drinkwater. 's Avonds flessen vullen dus.Het succes kent ook een keerzijde: in het huttenboek staan nu ook opmerkingen over het gebrek aan een toiletje omdat het soms bijna volledig 'complet' was begin augustus. Maar over het algemeen jubelende reacties van all over the world...

Foto's: Copyright 2012 Ton Notermans

Bij de foto's:

Juni 2012: Grote Schoonmaak
Tijdens de eerste week van juni 2012 heeft Arjen met zijn buurman Tom en diens zoon Joep een werkbezoek gebracht aan het bivak. Er zijn kleine reparaties gedaan en het bivak is volledig schoongemaakt en is klaar voor het komende seizoen.  Het dak is inmiddels voorzien van een tijdelijke laag tegen de lekkage van het afgelopen seizoen. Binnenkort zal er een definitieve laag over het gebogen dak gelegd worden die het totaalbeeld van ons prachtige bivak weer compleet zal maken. Verder wordt er gezocht naar (financiële) mogelijkheden het pad over de Col Dzalou door te trekken naar Livournea. Een hartewens van zowel NKBV als van bezoekers en de Italianen maar  in tijden van crisis loopt het letterlijk en figuurlijk langzaam. Er wordt ook gezocht naar realisatie van een waterleiding naar de hut en een eenvoudig toilethokje.  Uw bijdrage voor ontwikkeling  is nog steeds van harte welkom!  Onze dank gaat uit naar Tom en Joep die hard gewerkt hebben om uw verblijf komende zomer tot een onvergetelijke ervaring te maken. Wij wensen u fijne bergtochten en Buona Notte in Bivacco Chentre Bionaz!  Ciao!!!

Bij de foto's:

• Aankomst bij het bivak in de mist via de achterzijde.
• Welkom allemaal in Bivacco Chentre Bionaz!
• De grote schoonmaak is begonnen: Tom met veger en blik.
• Tom: Heb jij hier heel toevallig ook een stofzuiger??
• Joep zet een paar kilometer touw vast in de hoeken.
• Joep in actie met de hamer.
• Joep schrobt de tafels op.
• Een marmottenhol onder het fundament?? Stenen erin!!
• Joep: Dakloze marmot zoekt nieuw onderkomen!
• Bordje met naam en hoogteaanduiding wordt vastgezet.
• Arjen kit de randen van de kozijnen.
• Alle matrassen worden uitgeklopt.
• Dat wordt lekker fris slapen straks.
• Wolken stof komen eruit…. Kijk maar op de achtergrond!
• Dekens in alle kleuren.
• Het hek aan de zijkant wordt door Joep en Arjen gerepareerd.
• De vlaggenmast heeft de winter niet overleefd.
• Alleen onze nationale driekleur heeft het overleefd.
• Joep helemaal blij: een stukje NL in Italië.
• Zo………. En dan nu genieten van het uitzicht……..
• Start beklimming van een mistige Mont Dzalou.
• Joep en Arjen op Col Dzalou.
• Tom en Joep klaar voor het laatste stuk naar de top.
• Tussen sneeuw en rotsen door naar de top.
• Leuke klauterpartijtjes maar wel oppassen hier voor losse blokken!
• Het is door de mist af en toe moeilijk navigeren naar de top.
• Het laatste stukje voor Tom.
• Top in een grote melkfles….. jammer, geen Lago di Place Moulin of Dent d’Hérens.
• Afdaling.
• Bijna weer terug bij ons bivak (aan de horizon).
• Een verhaal van Joep in het boek.
• Onderweg terug nog wat lawineschade herstellen.
• Uitstapje met familie Gaillard (president Guides de valpelline) naar Rif. Bruno Piazza in de Piemonte (zie onder hfdst ‘links’).
• Rotsklim-eldorado Traversella met bijna 600 routes direct achter de hut.
• Gedurende 20 jaar tijd uitgezet en behaakt door de broer van de waard vd hut.
• Traversella: een naam om niet te vergeten!
• En dan is er de kookkunst van Gianni, de waard van de hut.
• Gianni……….. de John Cleese van Rifugio Bruno Piazza.

Maart 2012

We willen gaan kijken of we de komende tijd een doorlopend pad kunnen realiseren van het bivak naar Livournea, om er zo voor te zorgen dat onze prachtige hut opgenomen wordt in het fantastische netwerk van bergpaden in het prachtige Valpelline.
Zowel Arjen Bakermans als Wim van de Pas zullen dit seizoen het terrein in ogenschouw nemen. Volgend jaar staat er een officieel onderzoek op het programma. Mocht u ervaringen hebben met de oversteek over de pas, dan horen wij dat erg graag! 

Januari 2012: Bestuurswijziging

Na jarenlang de kar te hebben getrokken heeft Arjen Bakermans besloten af te treden als Voorzitter.
In de bestuursvergadering van december is Arjen uitgebreid bedankt en in het zonnetje gezet. 

Arjen zie je hier met een heuse wandelpickel voorzien van originele Valpelline-speldjes.
Arjen wordt opgevolgd door Jacco Stuitje.

Gelukkig heeft Arjen inmiddels toegezegd zich nog graag in te zetten voor de Stichting. Sterker nog, hij heeft het eerste bezoek al weer gepland staan in Juni. We hebben als bestuur met elkaar de afgelopen jaren geëvalueerd en geconcludeerd dat er veel is bereikt. Maar er zijn ook nog wensen! Daarover later meer.